Որքան էլ առկա դժվարությունը միավորի համայն հայերին, ամեն դեպքում դեռ օրախնդիր է համատարած միասնականության ամրապնդման հարցը, քանի որ դեռևս կան ուժեր, որոնք փորձում են առիթն օգտագործել սեփական հետաքրքրություններն առաջ մղելու համար:
Այս հարցի առնչությամբ Լյովա Եղիազարյանն իր ուշագրավ դիտարկումներն է ներկայացրել սոցհարթակային հրապարակման տեսքով: Նա գրել է հետևյալը.
«Ուրիշ է առաջնագծում հարազատ ունեցողի վիճակը: Նրա ականջը անընդհատ լուրի է սպասում, ամեն մի զանգից վեր է թռչում: Անընդհատ մտածմունքերի մեջ է:
Նա է ամենից շատ խաղաղություն ուզում: Ու նա պիտի բոլորից շատ իր ջանքերը ներդնի միասնականության ամրապնդմանը, որովհետև առանց դրա չկա հաղթանակ, չկա խաղաղություն:
Ինձ համար անհասկանալի է այն մարդկանց տրամաբանությունը,որոնք հարազատ ունեն ճակատում, բայց զբաղված են միասնականության խաթարմամբ, նույնիսկ հրաժարականի պահանջ են ներկայացնում, ժամանակ ունեն դրա մասին մտածելու:
Չեմ հասկանում: Ազնիվ խոսք, չեմ հասկանում»:
