Լ․ Բադալյանի ելույթը հիմնականում ունեցել է հորդորի ենթատեքստ, իբրև թե խնդրելով միակուռ լինել տվյալ սիտուացիայում և չսահմանափակվել զուտ քննադատական գործունեությամբ։
Լուսինեն հայհոյելու վատ ավանդույթն է նշել, որին ինքը չի դիմում, սակայն իրեն մշտապես գցում են այդ վատ խոսակցությունների մեջ։ Լուսինեն ասել է, որ միշտ էլ ուզել է բոլորի հետ աշխատանքներ տանել, եթե ի բարօրությունն է նպատակը, բայց եթե զուտ կառավորումը, ուրեմն ամեն ինչ կընթանա շատ վատ։
Բադալյանը չի հերքել, որ բազում են իրենց սխալները սկսած կովիդից և այլն, բայց իրենք պետք է որոշակի ընթացք հասկանան այդ ամենը ու ուղղելու ճամփան բռնեն, բայց հիմա խանգարում են իրենց։
Ինչպե՞ս կոնստրուկտիվ լինել, երբ նմանօրինակ մթնոլորտ է։ Լուսինեն հուզումնառատ է այս ամենը ասել և մի փոքր շեղվել է տրամաբանությունից ԱԺ-ի, քանզի առավել շատ նման էր օգնության կանչին, քան ելույթի քաղաքական։
