Երբ նայում ես պшտերшզմում ընկած հերոսների լուսանկարները, նրանց բոլորի աչքերից բարություն է ճառագում, կարծես հատուկ ընտրված էին նրանք՝ ի վերուստ։ Իսկ ո՞վ հավաքեց հասարակության սերուցքն ու տարավ․ մի՞թե Աստված ․․․
Նրանց հերոսական ոգով գալիք սերունդն է դաստիարակվելու և նրանք վերածնվելու են մեր թոռների, մեր ծոռների մեջ, նրանք անմահ են, հայի ոգին անմահ է ու անկոտրում։
Ճանաչենք մեր հերոսներին անուն առ անուն։
Գուրգեն Միքայելի Ավետիսյանը ծնվել է 2001 թվականի փետրվարի 15-ին Արագածոտնի մարզի Աշտարակ քաղաքում։ Ծառայության է անցել 2019-ի հուլիսի 12-ին Արցախում՝ Մատաղիսում: Պшտերшզմի հենց առաջին օրը վիրավորվեց։
Գուրգենին տեղափոխեցին Ստեփանակերտ, այնուհետև Գորիս, ապա Երևանի հոսպիտալ:15 օր էր անցել, երբ նա նորից մեկնեց ճшկատ, նույնիսկ ամբողջովին չէր էլ կազդուրվել։ Անմիջապես ներգրավվում է թեժ մшրտերի մեջ և նորից վիրավորվում, բայց շարունակում էր հերոսական ու համառ պшյքարը։
Մի քանի օր անց՝ նոյեմբերի 9-ին, հերոսն ընկավ հանուն հայրենիքի։ Հավերժ հիշատակ, հոգիդ լույսերի մեջ սավառնի։