Ճանաչենք մեր հերոսներին անուն առ անուն։ Ճանաչենք , հպարտանանք և մեր խոնարհումը տանք նրանց, որ գիտակցված գնացին մшհի, անձնազnհ եղան․ սեփական шրյшմբ մեր ապագան կերտեցին։ Անմшհության փառքի ճամփան բռնած մեր հերոսներից է Անդրանիկ Առաքելյանը։ Ծնվել է 2001 թվականին։
Ծառայության է անցել 2020 թվականի հունվարից։ Ծառայում էր Մարտակերտում։ Ընկերներն ու հարազատները փաստում նե, որ ոչ մի բողոք, գանգատ չի ունեցել , ծառայության օրերն ուրախ ու զվարթ էր անցկացնում, հաճույքով ու պատրաստակամորեն ծառայում էր հայրենիքին։
Պшտերшզմի հենց առաջին օրվանից եղել է թեժ մшրտերի կիզակետում և ակտիվորեն մասնակցել մшրտական գործողություններին։ Ապա մшրտերը շարունակել է Մարտունիում։ Պшտերшզմը ճակատագրական եղավ Անդրանիկի և իր զինակից ընկերների համար։
Թեժ մшրտեր տալով՝ Ճարտար գյուղի դիրքերում Անդրանիկն անմшհացավ հոկտեմբերի 25-ին։ Ընտանիքի հետ միշտ կապի մեջ է եղել։ Հերոսի վերջին խոսքերն են եղել․ «Լավ դե, մամ ջան, լավ մնացեք» ։
Հանգչես խաղաղությամբ, հզոր արծիվ, դու հաղթել ես ։
