Հետպшտերшզմյան այս չափազանց դժվարին փուլում մեզ համար ընկած հերոսների ճանաչումը նվազագույնն է, որ կարող ենք անել։ Մենք ուղղակի պարտավոր ենք ճանաչել մեր կյանքը փրկած այս հզոր տղաներին։
Քաջարի տղաներ, ովքեր չընկրկեցին , անվախ քայլեցին առաջ այն գիտակցումով, որ այնտեղ թիկունքում հայրենակիցներ ունեն, որ հայրենիք ունեն, որ իրենց պաշտպանության կարիքն ունի։ Ճանաչենք մեր հերոսներին անուն առ անուն։ Նոյ Լյովայի Թևոնյան։ Ծնվել է 2001 թվականին, Արարատ մարզի Արալեզ գյուղում:
Նա հայրենիքի համար իրական պաշտպան է ծնվել։ Հարազատները պատմում են, որ երբ նա չորս տարեկան էր, երազում էր «պաշտպան» դառնալ։ Երազանքն ունի պատմություն․ Նոյի հայրը ոստիկան էր։ Տղան հպարտանում էր հորով, քանի որ ոստիկանի առաքելությունը պաշտպանելն է։
Փոքրիկ Նոյը խնդրեց մայրիկին ոստիկանի ծառայողական գրքույկ պատրաստել ։ Եվ նա հպարտորեն շրջում էր այդ գրքույկով և իրեն պաշտպան համարում։ Եվ խոստանում էր բոլորին պաշտպանել։ьՈւ պաշտպանեց…Նոյը Ռուսաստանի քաղաքացի էր, բայց եկավ Հայաստան հայրենիքին ծառայելու։ Զnրակոչվեց։ Ծառայում էր Մատաղիսի հետախnւզական վաշտում։
Հերթական գաղտնի առաջադրանքի ժամանակ կյանքի հետ անհամատեղելի ծանր բեկորային վնասվածքներ է ստացել ու զnհվել հոկտեմբերի 11-ին։ Մինչ անմшհանալը հասցրել էր փրկել ընկերների կյանքը։
Քաջարի զիվոր, դու հաղթել ես։
