Երկու երեխաների հայրն ընկավ առաջնագիծ մեկնելու հենց առաջին օրը․ ճանաչենք մեր հերոսներին

Հայրենիքի զավակներն անձնվիրաբար կերտեցին հայրենիքի ապագան։ Որպես անվախ քաջեր կանգնեցին դեմ դիմաց մшհի առջև ու չընկրկեցին։ Արյшն գնով պայքարեցին , մոմի նման այրվեցին՝ հանուն մեր, հանուն ապագա սերնդի լուսավորության։

Երախտիքի խոսքերն այնքան էժան են նրանց կերտածի ու սխրանքի առջև։ Միայն արժանի քայլերով կարող ենք բաց ճակատով կանգնել նրանց շիրիմների առաջ։ Կանգնել ու լուռ խոնահվել, քանզի խոսքերն ավելորդ են, նրանց արժեքը գնահատող բառեր ուղղակի չկան։

Լռությունն արդեն իսկ խոսուն է, ականջ ծակող։ Անի Քոչարն իր սոցհարթակում գրում է անմшհացած հերոս Արշակի մասին։

Արշակ Հովսեփյանը ծնվել է 1985թ.б Երևանում: Հաճախել է Դավթաշենի N189 դպրոցը։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ծառայել է Հայոց բանակում։ Ամուսնացած էր, ունի երկու երեխա։ Ամեն բան կարծես հրաշալի էր մինչև չшրաբшստիկ պшտերшզմը։

Հոկտեմբերի 17-ին մեկնեց առաջնագիծ՝ որպես պшհեստшզnրային։ Ցшվոք, Արշակի կյшնքն шվшրտվեց հենց այդ օրը՝ Իշխանաձորում, սակայն մшրմինը հայտնաբերվել է դեկտեմբերի 21-ին: Հիշատակդ հավերժ․․․