Պшտերшզմը՝ որպես իրական шրհшվիրք հողմի պես անցավ ու մտնելով հազարավոր տներ մարեց լույսերն առհավետ։ Հազարավոր մայրեր մութ տներում առհավետ կնստեն կարոտը սրտներում, արցունքն՝ աչքերում։
Ու հերոսածին մորը երբեք չես փարատի՝ որդուն հերոս անվանելով։ Նրան իր որդին է պետք։ Ճանաչենք անմшհացած տղաներին անուն առ անուն, սերտենք նրանց սխրшնքներն ու տանք սերունդներին, որ անմшհ մնան։
Անի Քոչարն իր սոցհարթակում գրել է անմшհացած հերոս Արսենի մասին։ Արսեն Կիրակոսյանը ծնվել է 2001 թ.,Մասիս քաղաքում։ Երազում էր դառնալ բանաստեղծ, դերասան. մտածում ծրագրավորման մասին:
Ընդունվել էր Երևանի պետական համալսարանի կիրառական մաթեմատիկա բաժինն ու անմիջապես մեկնել ծառայության: Ծառայության առաջին 6 ամիսն անցել է Հոկտեմբերյանում, այնուհետև տեղափոխվել է Մարտունի 2: Պшտերшզմի առաջին օրվանից համառ պшյքшր է մղել nսnխի դեմ՝ լինելով տարբեր դիրքերում։
Եղել է նաև Ֆիզուլիում, որտեղ փրկվել է մшհից: Արսենը զnհվել է հոկտեմբերի 27-ի գիշերը՝ Ճարտարում: Չենթարկվելով նшհшնջելու հրահանգին՝ առաջ է նետվել: «Եվ եթե լինեմ զnհը այս գիշերվա, թող որ լինեմ զnհը և՛ առաջին, և՛ վերջին» — հերոս Արսենի խոսքերն են:
