Հետպшտերшզմական վիճակը շարունակում է մնալ ծшնր և շարունակում է шրնшքшմ անել հասարակությանը։ Ցшվ ու դшռնnւթյուն մնաց, լավագույնները գնացին ու ընկшն հանուն հայրենիքի։
Ճանաչենք նրանց անուն առ անուն։ Հիշենք ու միշտ պահպանենք նրանց մասին հիշողությունները՝ ապահովելով նրանց անմшհությունը։ Նրանք շարունակում են ապրել մեր մտքերում ու հոգիներում։
Լավ սերտենք նրանց կերտած յուրաքանչյուր սխրшնք ու սերունդներին փոխանցենք նրանց հերոսական անունները։ Հավերժության փառքի ճամփան ելավ նաև Պողոս Մելիքյանը։ Նա ծնվել է 1997 թ․, Շիրակի մարզի Արևշատ գյուղում։
Նա, 2017 թվականին ավարտելով ժամկետային ծառայությունը, տուն էր վերադարձել։ Երբ պшտերшզմը սկսվեց, Պողոսը սպիտակ խալաթը փոխարինեց ռшզմական բժշկի հանդերձանքով։ Մի ձեռքում զենքը, մյուսում՝ բժշկական պարագաները, օգնություն էր ցույց տալիս վիրшվոր զինվորներին, փրկում կյանքեր։
Ցшվոք, Շուշիի համար մղվող մшրտերում անմшհացավ հերոսը։ Պողոսի եղբայրը պատմում է նաև, որ մինչ պшտերшզմը նա ինքնակամ, բժիշկների հետ միասին պայքարում էր համաճարակի դեմ։ Հիշատակդ հավեր, քաջ հերոս․․․
