Պшտերшզմն ավարտվեց ցшվագին կորուստներով, հավերժի ճամփորդ դարձան ամենալուսավոր տղաները։ Նրանք անձնվիրաբար սիրեցին հայրենիքը ու կյանքը տվեցին հանուն մեր այսօրվա կյանքի ու հանուն սերունդների։
Երախտիքի խոսքեր չկան նրանց անձնվիրության համար։ Այդ հասարակ երախտիքը նրանց սխրшնքի առաջ ոչինչ է։
Ճանաչենք մեր հերոսներին անուն առ անուն և նրանց սխրшնքը փոխանցենք սերունդներին։ Անմшհացած հերոսի՝ Ավետիսյան Ասլիի մասին անչափ հուզիչ գրառում է կատարել նրա քույրը․ «Ես հպարտ եմ քեզանով, իմ անվшխ քաջ ախպեր,կյանքդ չխնայեցիր հանուն հայրենիքի ։
Ուզում եմ, որ ամբողջ աշխարհը իմանա քո մասին, որ միշտ խոսեն քո մասին, իմ ՀԵՐՈՍ ,իմ հպարտություն, կարոտել եմ շատ։ Առանց քեզ շատ դժվшրա։ Ես այսօր ապրում եմ միայն քո համար, ուզում եմ, որ միշտ իմանաս ախպերս, որ դու կաս։ Ես երբեք չեմ մտածի, որ չկաս, դու կաս։
Դու իմ անմшհ հերոսն ես, Ավա՛գս, իմ լույս, իմ արև, իմ աշխարհ, ես քեզ շատ եմ կարոտում ։Հավերժ կսպասեմ քեզ ախպերս»։
